Bywa częstym tematem żartów, zdarza się także, że traktuje się ją w kategorii „ciekawostki”. Hipochondria, bo to o niej właśnie mowa, daleka jest jednak od tych założeń. Czym jest to zaburzenie oraz jak sobie z nim poradzić? Na te pytania odpowiada psychoterapeutka Marta Leszko z gabinetu Moje Miejsce.
Czym jest hipochondria?
Hipochondria, zwana także nerwicą hipochondryczną, to zaburzenie psychiczne, przejawiające się nadmierną obawą o stan swojego zdrowia. Hipochondryk mylnie interpretuje pojawiające się u niego objawy, uznając je za symptomy poważnej chory – najczęściej źle diagnozowanej i leczonej. U takich osób przekonanie o przewlekłej chorobie utrzymuje się nawet mimo zapewnień lekarzy czy prawidłowych wyników badań. Bardzo istotny jest przy tym fakt, że hipochondrycy nie tylko nie przyjmują do wiadomości braku choroby, ale i często odmawiają konsultacji swojego stanu z psychologiem lub psychiatrą.
O hipochondrii mówimy, kiedy stan wzmożonego niepokoju trwa przynajmniej pół roku.
Przyczyny hipochondrii
Bardzo trudno jest wskazać na jedną, główną przyczynę hipochondrii. Zazwyczaj o jej rozwoju decyduje kilka czynników, w tym trudne doświadczenia z dzieciństwa. Do impulsów mogących przyczynić się do „przebudzenia” hipochondrii specjaliści zaliczają m.in.:
- Brak zaspokojenia potrzeb emocjonalnych,
- Zaburzenia lękowe,
- Urazy psychiczne mające swoje źródło m.in. w traumatycznych wydarzeniach z przeszłości,
- Narcyzm,
- Egocentryzm.
Zdaniem specjalistów na hipochondrię bardziej narażone są osoby, u których w rodzinnie wystąpiły różne schorzenia somatyczne, w tym np. nowotwory. Nerwica hipochondryczna może również zostać wyzwolona w obliczu pojawienia się poważnej choroby u kogoś bliskiego, jej rozwojowi sprzyja także duża chorowitość w przeszłości.
Jak leczyć hipochondrię?
W jaki sposób leczyć hipochondrię? Najważniejszym punktem jest psychoterapia, podczas której osoba dotknięta zaburzeniem może przepracować swoje lęki oraz obawy. W niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie leczenia farmakologicznego, jednak o tym, czy tak się stanie, decyduje lekarz psychiatra na podstawie wywiadu lekarskiego.
Comments are closed.
