Dystymia – stałe obniżenie nastroju, które jest groźniejsze, niż się wydaje

Zazwyczaj depresję kojarzy się z konkretnymi, ostrymi stanami. Jeżeli ktoś po prostu stale ma kiepski nastój, łatwo zakwalifikować go jako „życiowego pesymistę”. Tymczasem długotrwale obniżony nastój może być też syndromem dystymii – formy depresji charakteryzującej się łagodniejszym przebiegiem, ale jednocześnie „nieodpuszczającej”.

Dystymia – jak ją rozpoznać?

Osoby dotknięte dystymią często mają objawy podobne 9choć mniej nasilone) jak przy standardowej depresji. Ich względnie łagodna forma sprawia, że rzadko są kojarzone z chorobą, jednak ich trwałość na dłuższą metę znacząco odbija się na kondycji psychicznej. Mowa tu m.in. o ciągłym zmęczeniu, stanach lękowych, niskiej samoocenie i poczuciu winy, zaburzeniu łaknienia, czy problemach ze snem, Jeżeli to wszystko trwa przez minimum 2 lata (w przypadku dzieci i młodzieży minimum rok), można mówić o dystymii.

Dystymia w młodszym wieku

Dla młodzieży dystymia może być groźniejsza, ponieważ w przypadku osób młodych dystymia może też wpłynąć na ogólny rozwój, chociażby ze względu na fakt, że w tej grupie wiekowej wśród objawów pojawia się także anhedonia, ograniczenie zainteresowań i unikanie znajomych.

Brak motywacji i trudności z koncentracją wpływają na naukę, z kolei ograniczanie kontaktów z otoczeniem w wieku, w którym ważny jest rozwój emocjonalny i nauka relacji społecznych może mieć poważne konsekwencje. Z tego też względu psychoterapia dla młodzieży i korzystanie ze środków antydepresyjnych jest w tym przypadku wysoce wskazana. Warto więc skorzystać z wizyt zarówno u psychoterapeuty, jak i psychiatry. Co istotne, psychoterapia dla młodzieży będzie w tym przypadku wskazana również po opanowaniu sytuacji – chociażby w celu minimalizacji ryzyka nawrotów.

„Jest lepiej”. Czy na pewno?

Dystymia, jak już wspomniano, ma formę przewlekłą, jednak mogą się w nim zdarzać okresy krótkiej poprawy, czasem nawet kilkutygodniowej, bywa, że trwającej nawet dwa miesiące. Pozornie może się wtedy wydawać, że sytuacja została opanowana, potem jednak problem powraca. Miej to na względzie, zanim uznasz, że pomoc nie jest już potrzebna – w rzeczywistości często nadal jest ona istotna.

„To tylko humory”

Jeżeli masz problemy w określeniu czy Ty lub ktoś Tobie bliski ma dystymię, poważnie rozważ konsultację z psychologiem. Problem z samodzielnym rozpoznaniu może się okazać szczególnie mocny w przypadku, gdy chodzi o dzieci w okresie dojrzewania, gdy faktycznie nastroje mogą być bardzo różne. Jeśli okaże się, że to faktycznie tylko humory, nic nie tracisz. Gdyby jednak sprawa okazała się poważniejsza, zyskasz szansę na jej opanowanie.

W przypadku osób młodych świadomość obecności dystymii jest o tyle istotna, że psychoterapia dla młodzieży może być czymś, co uchroni przed zaniedbaniem relacji z rówieśnikami (co mogłoby prowadzić do dalszego pogłębiania złych nastrojów). Bez względu na wiek wsparcie psychiczne może pomóc w przełamaniu błędnego koła ciągłego braku motywacji i wiary w siebie.

Comments are closed.

Facebook

Get the Facebook Likebox Slider Pro for WordPress